Ethereum
New member
16 sene boyunca çalıştığı şirketten emekli olan personel, yıllık müsaade fiyatlarının ödenmediği nedeni öne sürülerek dava açtı. 09.02.2000 – 02.09.2016 tarihleri ortası daima ve kesintisiz biçimde araç ve nakliye dağıtım elemanı olarak çalıştığını belirten personel; fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil fiyat alacaklarının kendisine ödenmediğini öne sürdü. Kıdem tazminatının ödenmesini istediğini, ihtarnameye karşın rastgele bir ödeme yapılmadığını, kıdem tazminatı ile bir kısım personellik alacaklarının karar altına alınmasını istedi. Davalı şirket savları reddetti. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Davalı şirket sonucu istinaf etti. Bölge Adliye Mahkemesi de itirazı reddetti. Davalı şirket sonucu temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi.
“Somut uyuşmazlıkta, davacı tarafça bilinmeyen alacak davası açılmıştır. 4857 sayılı İş Kanununun 59.maddesinde, iş kontratının rastgele bir niçinle sona ermesi halinde, personele kullandırılmayan yıllık müsaade mühletlerine ilişkin fiyatların son fiyat üzerinden ödeneceği karara bağlanmıştır. Yıllık müsaade hakkının fiyata dönüşmesi için iş mukavelesinin feshi kuraldır. Bu noktada, kontratın sona erme formunun ve haklı niçine dayanıp dayanmadığının kıymeti bulunmamaktadır. Yıllık müsaadelerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü patrona aittir. Patron yıllık müsaadelerin kullandırıldığını imzalı müsaade defteri yahut muadil bir evrak ile kanıtlamalıdır. Bu hususta ispat yükü üzerinde olan patron, çalışana yemin teklif edebilir. Somut olayda, davacı dava dilekçesinde çalışması boyunca hiç yıllık fiyatlı müsaade kullanmadığını tez etmiştir. Karara temel alınan eksper raporuna göre 09.02.2000- 02.09.2016 tarihleri içinde fiilen çalışmasına temel 16 yıl 18 günlük hizmet müddeti üzerinden 296 gün müsaade hakkı bulunduğu tespit edilerek hesaplanan yıllık müsaade fiyatı alacağının karar altına alındığı anlaşılmaktadır.
Davacının on altı yılı aşan mühlet ile çalışmasına karşın müsaade kullanmaması ömrün olağan akışına karşıt olduğundan hakimin davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde davacının çalışma mühleti boyunca rastgele bir vakitte yıllık fiyatlı müsaade kullanıp kullanmadığı, kullanmış ise kaç gün kullandığı hususu açıklattırılarak davacı beyanı ile birlikte tüm kanıtlar birlikte kıymetlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekir. Eksik inceleme ile yazılı biçimde karar verilmesi yanılgılı olup bozmayı gerektirmiştir.”
“Somut uyuşmazlıkta, davacı tarafça bilinmeyen alacak davası açılmıştır. 4857 sayılı İş Kanununun 59.maddesinde, iş kontratının rastgele bir niçinle sona ermesi halinde, personele kullandırılmayan yıllık müsaade mühletlerine ilişkin fiyatların son fiyat üzerinden ödeneceği karara bağlanmıştır. Yıllık müsaade hakkının fiyata dönüşmesi için iş mukavelesinin feshi kuraldır. Bu noktada, kontratın sona erme formunun ve haklı niçine dayanıp dayanmadığının kıymeti bulunmamaktadır. Yıllık müsaadelerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü patrona aittir. Patron yıllık müsaadelerin kullandırıldığını imzalı müsaade defteri yahut muadil bir evrak ile kanıtlamalıdır. Bu hususta ispat yükü üzerinde olan patron, çalışana yemin teklif edebilir. Somut olayda, davacı dava dilekçesinde çalışması boyunca hiç yıllık fiyatlı müsaade kullanmadığını tez etmiştir. Karara temel alınan eksper raporuna göre 09.02.2000- 02.09.2016 tarihleri içinde fiilen çalışmasına temel 16 yıl 18 günlük hizmet müddeti üzerinden 296 gün müsaade hakkı bulunduğu tespit edilerek hesaplanan yıllık müsaade fiyatı alacağının karar altına alındığı anlaşılmaktadır.
Davacının on altı yılı aşan mühlet ile çalışmasına karşın müsaade kullanmaması ömrün olağan akışına karşıt olduğundan hakimin davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde davacının çalışma mühleti boyunca rastgele bir vakitte yıllık fiyatlı müsaade kullanıp kullanmadığı, kullanmış ise kaç gün kullandığı hususu açıklattırılarak davacı beyanı ile birlikte tüm kanıtlar birlikte kıymetlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekir. Eksik inceleme ile yazılı biçimde karar verilmesi yanılgılı olup bozmayı gerektirmiştir.”